آموزش موسیقی کودک

بهترین روش های آموزش موسیقی کودک در جهان

روش های متنوعی در تدریس موسیقی وجود دارد که توسط اساتید مختلف استفاده می شوند.

بعضی از بهترین شیوه های آموزش موسیقی کودکان ، ایجاد کنجکاوی ذاتی کودک هستند و به کودکان آموزش داده می شود تا به بهترین نحو یاد بگیرند، همانگونه که کودک زبان مادری خود را یاد می گیرد.

این روش ها برای مدت طولانی مورد استفاده قرار گرفته اند، و موفقیت این روش ها تا حد زیادی ثابت شده است.

یکی از مواردی که در همه این روش ها مشترک است این است که آنها به کودکان آموزش می دهند تا فقط شنونده نباشند بلکه کودکان را تشویق می کنند تا مشارکت فعال در موسیقی داشته باشند و خلاقیت خود را در موسیقی و نوازندگی بروز دهند.

این روش ها توسط معلمان موسیقی در سراسر مدارس جهان استفاده می شود.

در اینجا چهار مورد از متد های رایج آموزش موسیقی کودک معرفی می شود.

متد آموزشی ارف

متد ارف یکی از روش های محبوب و کاربردی آموزش موسیقی کودک است که ذهن و بدن کودک را از طریق ترکیبی از آواز، رقص، بازیگری با استفاده از آلات موسیقی ساده و مخصوص این روش درگیر موسیقی می شود.

این روش توسط کارل ارف (Carl Orff)، آهنگساز آلمانی و مدرس موسیقی، در بین سال های ۱۹۲۰ تا ۱۹۳۰ ایجاد شده است وایده آن بر پایه باور کارل ارف به اهمیت ریتم و حرکت در موسیقی شکل گرفت.

ابزار های موسیقی که در این روش استفاده می شوند شامل ساز های سیلوفون(xylophones) متالوفون(metallophone) بلز، سنج، طبل، دایره و غیره است.

متالیفون

سیلوفون

این روش به کودکان کمک میکند تا موسیقی را در سطح فهم و درک خود یاد بگیرند.

این کار با تاکید بر ادغام موسیقی با سایر هنرها ازجمله داستان ، شعر ، رقص و بازیگری می باشد.

به این صورت که معلم داستان یا شعر را در کلاس می خواند و دانش آموزان با استفاده از ابزارهای موسیقی بیان شده اند ، جلوه های صوتی را با نواختن اضافه می کنند.

سپس معلم با استفاده از ساز با بچه ها همراهی می کند.

روش ارف موسیقی را در چهار مرحله تقلید ، اکتشاف ، بداهه پردازی و آهنگ سازی آموزش می دهد.

متد آموزشی کودالی ( kodaly )

این روش توسط زولتان کودالی ( Zoltan Kodaly ) آهنگساز و مدرس موسیقی مجارستانی ابداع شده است.

فلسفه روش Kodaly این است که یادگیری موسیقی زمانی که از سنین پایین تر آغاز شود ، موثرتر است

و هر فرد توانایی یادگیری موسیقی را از طریق استفاده از موسیقی محلی و آهنگ های با ارزش هنری بالا را دارد.

در روش کودالی آواز به عنوان پایه ایی برای موسیقی کودک می باشد.

یکی از خلاقیت های این روش استفاده از علائم دست و انگشتان برای یادگیری نت های موسیقی است ، به این صورت که هر شکل خاص از دست و انگشت نماد یک نت موسیقی است که برای یادگیری نت به بچه ها در سنین پاین بسیار ساده وقابل فهم است.

این علائم دست با سلفژ و خواندن نت با دهان ترکیب می شود که سبب یادگیری صحیح خواندن در گام موسیقی می شود.

و همچنین از یک سیستم صداهای ریتمیک برای یادگیری ریتم و سرعت استفاده می شود.

از طریق این درس های ترکیبی کودکان به طور طبیعی به خواندن و تشخیص نت با شنیدن صدا مسلط خواهند شد.

روش آموزش کودک سوزوکی

روش سوزوکی توسط دکتر دانیل شینیچی سوزوکی ، یک ویولنیست مشهور ژاپنی ابداع شده است. او برای دادگاه امپریال ژاپن ساز میزد و یک گروه چهار نفره را با خواهر و برادرانش تشکیل داد.

دکتر سوزوکی روش خود را برای اموزش ویولون به کودکان در یک مدرسه موسیقی در ژاپن و در سال ۱۹۶۴ اغاز کرد و این روش را به آمریکا معرفی نمود.

سوزوکی روش آموزشی خود را بر اساس توانایی ذاتی کودک برای یادگیری زبان مادری پایه ریزی کرده است.

او اصول اساسی درک زبان مادری را در یادگیری موسیقی به کار برد و روش خود را رویکرد زبان مادری نامید.

از طریق گوش دادن ، تکرار ، حفظ کردن ، ساختن واژگان و…

که بدین صورت موسیقی بخشی از وجود کودک می شود.

در مدرسه موسیقی ، کودکان شروع به یاد گرفتن درس های ویولن در سن ۲ یا ۳ سالگی می کنند.

دانش آموزان سوزوکی ابتدا آهنگ های بزرگ کلاسیک و قطعات موسیقی را به صورت منظم گوش میدهند که در نهایت آن ها را یاد خواهند گرفت.

در حالی که دانش آموزان در مدرسه هستند موسیقی به صورت مداوم پخش می شود تا آنها را در موسیقی غوطه ور سازند.

این کار باعث می شود کودکان به مرور زمان گوش موسیقیایی خود را قوی کنند و همچنین تغییر گام ، زمان بندی و سرعت را در موسیقی تشخیص دهند.

دانش آموزان با مشاهدۀ یاد می گیرند و به صورت گروهی آموزش می بینند و تعامل اجتماعی و همکاری در میان دانش آموزان تقویت می شود.

روش سوزوکی بر اهمیت نفوذ و دخالت والدین در آموزش موسیقی کودکان تاکید دارد.

والدین تشویق می شوند تا با معلمان همکاری کنند تا به یک هدف مشترک برسند.

والدین می توانند در کلاس شرکت کنند و به عنوان معلم در خانه عمل کنند.

متد آموزشی دالکروز

روش دالکروز ، که به عنوان روش حرکات موزون نیز شناخته می شود ، روشی دیگری است که اساتید برای تدریس مفاهیم موسیقی استفاده می کنند.

امیل جاش دال کروز ، آهنگساز و مدرس موسیقی سوئیسی ، این روش را برای آموزش ریتم ، ساختار و بیان موسیقی از طریق ترکیب موسیقی و حرکات جنبشی بدن توسعه داد.

این روش با تمرین های شنیداری و سلفژ آغاز می شود تا گوش موسیقیایی کودک را تقویت کند.

تفاوت آموزش سلفژ در روش دالکروز این است که همیشه با حرکات موزون بدن ترکیب می شود.

هنرجویان ابتدا موسیقی را گوش می دهند سپس قطعه ای را که می شنوند با حرکات موزون بدنی که به صورت بداهه اجرا می شود بیان می کنند مثلا نت و ریتم را با قدم زدن و کف زدن نشان می دهند.

بداهه انجام دادن حرکات یکی دیگر از ویژگی های این روش است که به دانش آموزان کمک می کند واکنش ها و پاسخ های فیزیکی خود به موسیقی را بروز دهند.

فلسفه این روش آن است که بهترین حالت یادگیری موسیقی زمانی است که از طریق حواس چندگانه انجام شود.

دال کروز معتقد بود که موسیقی باید از طریق حسگرهای لمسی، زیبایی شناختی ذهنی و بصری آموزش داده شود.

در ایالات متحده، کالج های معتبری از جمله دانشگاه کارنگی ملون ، کلمبیا کالج ، دانشگاه مریلند و کالج پارک مدرک و مجوزهای تدریس به روش دالکرز را ارائه می دهند.

مقایسه با روش های سنتی آموزش موسیقی کودک

در روش های سنتی آموزشها اغلب به صورت انفرادی می باشد و قابلیت استفاده از فعالیت های گروهی و افزایش و تعامل کودکان با یکدیگر کم است.

در روش های قدیمی به دلیل رسمی بودن کلاس های موسیقی و سخت بودن شروع آموزش کودکان ، امکان انگیزه و اشتیاق در کلاس و لذت از بردن از تمرین موسیقی کمتر است.

این متد ها بر مبنای یک مسیر وفرایند آموزشی بری کودکان پیش می رود که کودکان را در طول مسیر یادگیری موسیقی همراهی می کند .

بر خلاف روش های سنتی ، در این روش ها نقش والدین و تاثیر گذاری آنها بر یادگیری کودک بیشتر می باشد که باعث علاقه مندی و انگیزه بیشتر کودکان در خارج از کلاس و محیط منزل برای تمرین موسیقی می شود.